8 نوع اصلی ریزش مو و علل آن

اگرچه همه افراد در طول سال ها بیشتر از رشد موی خود می ریزند، علاوه بر ریزش موی ناشی از افزایش سن و تدریجی، انواع مختلفی از ریزش مو نیز وجود دارد که علت آن را نمی توان با استعداد ژنتیکی، سن یا تغییر هورمونی طبیعی در آن توضیح داد. بدن بنابراین، بررسی دقیق علت به منظور شروع درمان مناسب مهم است.

اولین قدم این است که ارزیابی کنید که چقدر و آیا بیشتر از حد معمول مو می ریزد. حد ریزش موی غیرمعمول بیش از 100 تار مو در روز است. افزایش ریزش مو را می توان با نازک شدن فزاینده مو تشخیص داد، به خصوص در خط رویش مو، ناحیه جدا شده و پشت سر. این موهای ریخته شده را می توان روی بالش در رختخواب، شانه و برس یا در حمام پیدا کرد. اگر همه این عوامل رخ دهد، از آلوپسی یا آلوپسی صحبت می شود که باید توسط پزشک معاینه شود.

در اکثریت قریب به اتفاق موارد، ریزش مو ارثی است که شایع ترین نوع ریزش مو است. اما علل دیگر نیز می توانند باعث ریزش مو شوند، مانند داروها (مثلاً عوارض جانبی)، سوء تغذیه (مثلاً کمبود ویتامین)، عوامل روانی (مانند استرس طولانی مدت) یا بیماری های خود ایمنی (مثلاً اگر مکانیسم های دفاعی خود بدن رشد مو را مختل کند). برای درمان ریزش مو ابتدا باید علت آن شناسایی شود.

1. ریزش موی آندروژنتیک (ریزش موی ارثی): علائم و علل ریزش مو

علل ریزش موی آندروژنتیک

علت ریزش موی آندروژنیک حساسیت بیش از حد ارثی ریشه مو به هورمون درون زا دی هیدروتستوسترون (DHT) است. دی هیدروتستوسترون  عملکرد گیرنده های مسئول تامین مواد مغذی در ریشه مو را مختل می کند. به عنوان یک واکنش، عرضه مواد مغذی به ریشه مو محدود می شود، به طوری که مراحل رشد ریشه های مو کوتاه شده و موها زودتر می ریزند. اگر حساسیت این گیرنده ها به این هورمون با یک استعداد ژنتیکی مربوطه افزایش یابد، موها به طور نسبتاً یکنواخت روی پیشانی، خط رویش موها عقب نشینی می کنند یا در زنان، در قسمت جدایی و بالای سر با استعداد ژنتیکی مربوطه می ریزند.

احتمالاً اکنون از خود می‌پرسید که چرا همه افراد تحت تأثیر ریزش موی آندروژنیک قرار نمی‌گیرند و چرا با سرعت‌های مختلف پیشرفت می‌کند. برای درک این موضوع، باید بدانید که تعداد ریشه های مو محدود است و هر ریشه مو تنها تعداد معینی از مراحل رشد (12 تا 14) را طی می کند که طی آن مو تشکیل می شود و در طی آن می تواند رشد کند. هنگامی که آخرین مرحله از این مرحله به پایان رسید و تکمیل شد، ریشه مو برای همیشه تولید متوقف می شود. بنابراین مقدار مشخصی از ریزش مو در سنین بالا کاملا طبیعی است، زیرا در پایان هر مرحله رشد، موها دیگر عرضه نمی شوند و می ریزند.

ریزش موی آندروژنیک که توسط هورمون دی هیدروتستوسترون تحریک می شود، همین اثر را دارد. با کاهش عرضه مواد مغذی، مرحله رشد کوتاه شده و موها می ریزند. اما بسته به مدت زمانی که فازهای رشد، که چندین سال در نوسان هستند، قبلاً فعال بوده‌اند و چه تعداد از آنها قبلاً عبور کرده‌اند، ریزش موی آندروژنتیک بر رشد مو تأثیر می‌گذارد – به طور جداگانه، همانطور که استعداد ژنتیکی نیز متفاوت است.

ریزش موی ارثی را می توان تا حد محدودی با دارو درمان کرد. برای این منظور، فرآورده های هورمونی فیناستراید یا ماینوکسیدیل روی گیرنده های ریشه مو عمل می کنند تا از تأثیرات هورمونی DHT محافظت کنند و در نتیجه مراحل رشد را طولانی کنند. از طرف دیگر، کاشت مو استرس کمتری دارد و دائمی است.

ریزش موی آندروژنتیک در مردان

برای تعیین ریزش موی آندروژنتیک در مردان، پزشکی از طرح همیلتون-نوروود که در دهه 1970 ایجاد شد ( نمودار ) پیروی می کند.

اگر سیر مشاهده شده در خود از این الگو پیروی کند و با عقب رفتن مو در پیشانی و عقب رفتن خط رویش شروع شود که بعداً در قسمت بالایی پشت سر ادامه یابد، احتمال ریزش موی آندروژنتیک زیاد است.

ریزش موی آندروژنتیک در زنان

حساسیت بیش از حد به هورمون جنسی مردانه دی هیدروتستوسترون (DHT) که در بدن زن نیز به مقدار کم تولید می شود، همچنین محرک ریزش موی آندروژنتیک در زنان است. با این حال، تا زمانی که هورمون جنسی زنانه استروژن تولید شده توسط زنان به طور همزمان برای خنثی کردن حساسیت بیش از حد کافی باشد، این اتفاق نمی افتد. تنها زمانی که تولید استروژن به طور قابل توجهی کاهش می یابد، به عنوان مثال در دوران یائسگی، در دوران بارداری یا با مصرف یا قطع قرص، حساسیت بیش از حد ممکن است رخ دهد که منجر به ریزش تدریجی مو می شود که معمولاً از تاج سر شروع می شود.

2. ریزش موی حلقوی  علل و علائم آن 

ریزش موی دایره‌ای (آلوپسی آره‌آتا) شکل نسبتاً نادری از ریزش مو است که در آن لکه‌های طاس گرد کوچک و در ابتدا به اندازه یک سکه روی سر ظاهر می‌شوند (به ندرت همچنین در ناحیه ریش یا سایر قسمت‌های بدن). با گذشت زمان، تک تک نواحی بدون مو می توانند به یکدیگر ادغام شوند و در نتیجه در کل سر پخش شوند.

بر خلاف ریزش موی ارثی، مو در ریزش موی دایره ای به تدریج نمی ریزد، بلکه به طور مشخص بسیار ناگهانی یا به صورت دسته ای می ریزد.

از آنجایی که لکه های نامنظم طاس ناشی از ریزش موی دایره ای به وضوح قابل مشاهده است، فشار زیادی بر روان و رفاه افراد مبتلا وارد می کند. بسیاری از بیماران به ما می گویند که با هر موهایی که از دست می دهند به طور ذهنی جذابیت و در نتیجه اعتماد به نفس خود را از دست می دهند. ریزش مو – جزئی یا کامل – برای بسیاری از کسانی که تحت تأثیر قرار گرفته اند دشوار است.

بسیاری از بیماران از محیط اجتماعی خود کنار می‌روند و قبل از اینکه جرأت کنند به دنبال درمان حرفه‌ای باشند، رنج روانی تا و از جمله افسردگی را تجربه می‌کنند. اغلب این افراد جوان‌تر هستند، زیرا ریزش موی حلقوی، که معمولاً قبل از 40 سالگی اتفاق می‌افتد، می‌تواند در دوران کودکی یا نوجوانی نیز رخ دهد.

بسته به شدت و سیر بیماری، سه شکل مختلف ریزش موی حلقوی وجود دارد:

• آلوپسی اطراف:  با سهم 80 درصدی، شایع ترین شکل ریزش موی دایره ای است. Alopecia circumscripta معمولاً به سر محدود می شود و بقیه موهای صورت روی مژه ها، ریش و ابروها باقی می ماند.
• آلوپسی توتالیس : همانطور که از نام آن پیداست، این نوع ریزش موی تکه ای با ریزش تمام موهای سر، از جمله موهای صورت، مشخص می شود. این شکل در حدود 10 تا 20 درصد از مبتلایان رخ می دهد.
• آلوپسی یونیورسالیس : این مشخصه شدیدترین دوره بیماری است که در آن مو در سراسر بدن می ریزد. در کمتر از 10 درصد موارد رخ می دهد.

ریزش موی حلقوی به ندرت به تنهایی رخ می دهد، اما بیشتر همراه با سایر بیماری های زمینه ای است. شایع ترین بیماری های همراه عبارتند از:

• نورودرماتیت
• بیماری التهابی مزمن تیروئید (تیروئیدیت هاشیموتو)
• بیماری ادیسون (نارسایی آدرنال)
• ویتیلیگو (بیماری لکه سفید)
• علاوه بر این، هر 10 نفر مبتلا به سندرم داون در طول زندگی خود دچار ریزش موی حلقوی می شود.

علل ریزش موی حلقوی

حتی اگر تحقیقات در مورد علل ریزش موی تکه‌ای در نهایت تکمیل نشده باشد، بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که یک اختلال اغلب مستعد ژنتیکی در سیستم دفاعی خود بدن مسئول توسعه آن است: سلول‌های ایمنی به فولیکول‌های مو حمله می‌کنند و اینها ملتهب می‌شوند.

علاوه بر بیماری های خودایمنی که در حدود یک پنجم بیماران در محیط خانواده منجر به آلوپسی شده است، دلایل روانی مانند استرس مداوم یا شوک روانی شدید نیز به عنوان علت آلوپسی آره آتا مطرح می شود.

3. ریزش موی آلوپسی دیفیوزا ، علائم و علل ریزش مو

علل ریزش مو آلوپسی دیفیوزا

تعدادی از عوامل می تواند مسئول ریزش موی منتشر باشد. شما می توانید برخی از این محرک ها را خودتان کنترل کنید و ببینید که آیا رشد مو پس از کاهش علت، مانند استرس یا اصلاح سوء تغذیه، دوباره شروع می شود یا خیر. برای دیگران مراجعه به پزشک توصیه می شود. B. می تواند کمبود آهن یا روی را بر اساس مقادیر خون تشخیص داده و درمان کند.

شایع ترین علل این امر عبارتند از:

• اختلالات غدد درون ریز: تیروئید پرکار یا کم کار
• داروها، به عنوان مثال ب- داروهای ضد انعقاد، داروهای شیمی درمانی، داروهای روانگردان، داروهای ضد بارداری (قرص)
• ویتامین A یا کربنات لیتیوم بیش از حد
• سوء تغذیه عمومی و رژیم های غذایی
• کمبود آهن و روی
• استرس روانی به عنوان یک ماشه یا تقویت کننده
• مواد مضر: الکل، نیکوتین، مواد مخدر

محرک های نادر عبارتند از:

• عفونت های مزمن
• بیماری های خودایمنی مزمن
• مسمومیت با فلزات سنگین
• بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز

به طور کلی، ریزش موی منتشر خوب است، اگرچه در همه موارد قابل درمان نیست. هرچه زودتر درمان را شروع کنید، موهای کمتری از دست می‌رود و رشد بهتر و سریع‌تر مو دوباره تحریک می‌شود.

4. ریزش موی اسکار (آلوپسی سیکاتریکالیس): علائم و علل

آلوپسی زخمی نادر است و تشخیص واضح آن برای افراد غیر فعال نسبتا دشوار است. این یک ریزش مو است که به آرامی پیشرفت می کند و منجر به ایجاد لکه های طاس نامتقارن روی سر می شود. علاوه بر ریزش مو، التهاب و افزایش زخم در نواحی آسیب دیده پوست وجود دارد. این با علائم دیگری همراه است که تشخیص آنها نسبتا آسان است.

علائم رایج عبارتند از:

• قرمزی پوست سر
• خارش پوست سر
• احساس سوزش در پوست سر
• درد در پوست سر
• تشکیل پوسچول و وزیکول
• پوسته پوسته شدن روی نقاط طاس

با وجود این علائم همراه، تشخیص ریزش مو که باعث ایجاد اسکار می شود، حتی برای پزشکان آسان نیست. برای ایمن بودن، اغلب باید نمونه کوچکی از پوست سر گرفته شود (بیوپسی) و برای بررسی به آزمایشگاه تخصصی فرستاده شود.

از آنجایی که موها دیگر نمی توانند در نواحی زخمی رشد کنند، در صورت مشکوک شدن به آلوپسی اسکار، باید برای روشن شدن و درمان با پزشک مشورت شود. هدف درمان علت بیماری و در عین حال کاهش سرعت ایجاد اسکار به منظور جلوگیری از تخریب بیشتر فولیکول های مو است.

سه نوع ریزش موی زخمی وجود دارد:

1. آلوپسی اسکار اولیه آلوپسی
   اسکار اولیه ناشی از اختلالاتی است که در طول رشد فولیکول مو رخ می دهد یا به دلیل تغییرات ارثی ایجاد می شود.
2. آلوپسی سیکاتریشیال اولیه اکتسابی آلوپسی سیکاتریشیال اولیه اکتسابی
   که در طول زمان ایجاد می شود زمانی رخ می دهد که پاسخ خودایمنی بدن به فولیکول های موی خود و برخی بیماری های پوستی با منشأ ناشناخته همراه با آلوپسی سیکاتریشال باعث ریزش مو شود.
3. آلوپسی اسکار ثانویه در آلوپسی
   اسکار ثانویه، فولیکول مو هدف واقعی فرآیند التهابی نیست. در عوض، فولیکول به طور غیرمستقیم به عنوان یک عارضه جانبی عفونت، تومور، یا توسط عوامل خارجی مانند تشعشع، سوختگی یا آسیب تخریب می شود.

علل ریزش موی اسکار

آلوپسی اسکار معمولاً بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهد و مردان و زنان را به یک اندازه درگیر می کند. با این حال، اغلب یک عارضه جانبی سایر بیماری ها یا التهابات پوست سر است که ابتدا باید شناسایی و درمان شود تا ریزش مو نیز درمان شود.

شما باید در اسرع وقت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید، زیرا این شکل از آلوپسی به طور غیر قابل برگشتی فولیکول های مو را از بین می برد. نواحی اسکار به طور دائمی کچل می مانند و فقط از طریق کاشت مو دوباره با مو پوشانده می شوند.

دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند منجر به ریزش موی زخم شود. این شامل انواع بیماری های مختلف مانند. ب.

• بیماری هایی که بر اندام های فردی یا کل بدن تأثیر می گذارند، مانند بیماری خودایمنی لوپوس اریتماتوز یا بیماری های تومور
• بیماری های پوستی مانند بیماری التهابی پوست اسکلرودرمی
• اختلالات پوست سر مانند پسوریازیس، عفونت های ویروسی، باکتریایی یا قارچی
• عوامل برون زا که از خارج عمل می کنند، مانند سوختگی های شیمیایی، سوختگی ها، پرتودرمانی پزشکی برای درمان تومورها، یا بیماری تشعشعات رادیواکتیو، که شکل دیگری از عوامل برون زا هستند.

هر چه زودتر بیماری و علت آن شناسایی شود، احتمال کنترل آن با درمان مناسب بیشتر می شود. آلوپسی زخمی اغلب با داروهای ضد التهابی، کورتیکواستروئیدها یا آنتی بیوتیک ها قابل درمان است. این می تواند از تخریب بیشتر فولیکول های مو توسط سلول های مضر آسیب دیده جلوگیری کند. این مهم است زیرا فولیکول های زخمی دیگر نمی توانند بازسازی شوند و دیگر مو تولید نمی کنند.

پس از درمان علت و توقف ریزش مو، کاشت موی طبی می تواند برای پوشاندن مجدد نقاط طاسی مربوطه مفید باشد. معمولاً هیچ گزینه دیگری وجود ندارد زیرا بر خلاف سایر انواع ریزش مو، درمان با عوامل تجاری موجود که رشد مو را تحریک می کنند، در مورد آلوپسی اسکار کاملاً بی اثر است زیرا فولیکول ها از بین می روند.

5. دیگر انواع عمده ریزش مو

علاوه بر انواع رایج ریزش مو، تعدادی از انواع نادر ریزش مو نیز وجود دارد. بسیاری از اینها ترکیبی از موارد فوق هستند بیماری های اساسی ریزش مو

آلوپسی اکتینیکا

آلوپسی ناشی از تشعشع  در اثر قرار گرفتن در معرض پرتوهای رادیواکتیو یا یونیزان ایجاد می شود. در افراد مبتلا به بیماری تشعشع مشاهده می شود، همانطور که می تواند در مورد آلودگی هسته ای یا پرتودرمانی ناشی از پزشکی برای مبارزه با بیماری های تومور رخ دهد.

آلوپسی مکانییس (آلوپسی تروماتیک)

آلوپسی مکانییس و همچنین آلوپسی تروماتیکا به دلیل فشار، کشش یا اصطکاک مداوم روی ریشه مو ایجاد می شوند. مثلاً با حمل بارهای سنگین بر روی سر و یا قرار دادن سر به مدت طولانی بر روی افراد در بستر و نوزادان. مدل موی بافته یا بافته‌ای که خیلی محکم بسته می‌شود، عمدتاً با زمینه‌ی فرهنگی یا ضرب‌المثل «موهای بیرون کشیدن»، یعنی کشیدن مو در شرایط استرس‌زا نیز می‌تواند منجر به این ریزش مو شود.

به اصطلاح تریکوتیلومانیا که علل روانی دارد (به معنای کندن عصبی مو به دلیل بیماری های روانپزشکی) نیز جزو این نوع ریزش مو است.

آلوپسی سبورویکا

در آلوپسی سبورویکا، تولید بیش از حد سبوم (سبوره) در ریشه مو باعث التهاب مزمن فولیکول مو می شود که منجر به ریزش مو می شود.

6. ریزش مو در مردان

اگر پدربزرگ شما فقط چند تار مو داشت و شما در حال حاضر بیش از 100 تار مو در روز از دست می دهید، این به احتمال زیاد نشان دهنده شکل ارثی ریزش مو، آلوپسی آندروژنتیک است. زیرا شایع ترین علت ریزش مو در مردان است .

این ریزش مو تعیین شده ژنتیکی اغلب بین سنین 20 تا 30 سالگی در ناحیه شقیقه ها ( تصویر ) و ناحیه فوقانی پشت سر شروع می شود. برای برخی سریع تر، برای برخی دیگر تدریجی تر. هر چه جوان تر باشید، سر سبک نامناسب تر و سنگین تر به نظر می رسد. از این گذشته ، همه برای یک سر طاس شیک مناسب نیستند ، که بسیاری از آن به عنوان یک راه عملی برای خروج استفاده می کنند.

ریزش موی ارثی فقط با هورمون قابل درمان است. هرکسی که این را نمی‌خواهد یا نمی‌تواند عوارض جانبی را تحمل کند، می‌تواند موهای قوی خود را از حلقه مو در پشت سر به مناطق طاس پیوند بزند، جایی که به رشد دائمی آن ادامه می‌دهد. اما ابتدا باید علت را توسط پزشک مشخص کنید.

سیر ریزش موی ارثی در مردان با استفاده از مقیاس نوروود-همیلتون ( تصویر بالا ) طبقه بندی می شود. این مقیاس به پزشکان کمک می کند تا مرحله را بر اساس هفت سطح طبقه بندی کنند تا ریزش موی آندروژنتیک را بهتر تشخیص دهند.

این نوع ریزش مو عمدتاً از طریق ژن های مادر منتقل می شود. بنابراین اگر پدربزرگ طرف مادر در سنین پیری هنوز موهای پرپشتی داشته باشد، این احتمال وجود دارد که یک مرد بتواند موهای خود را برای مدت طولانی نگه دارد.

7. ریزش مو در زنان

ریزش مو: تقریباً هر خانمی وقتی متوجه می شود که موهایش بیشتر و بیشتر می ریزد شوکه می شوند. اگر صبح ها، هنگام دوش گرفتن یا در برس بعد از حالت دادن، موهای بیشتری روی بالش پیدا شود، معمولاً شکی وجود ندارد که مشکلی در رشد مو وجود دارد.

8. علل دیگری که می تواند باعث ریزش مو شود

رشد طبیعی و سالم مو مستلزم آن است که ریشه مو با مواد مغذی کافی تامین شود. اگر این عرضه مختل شود، ممکن است شکست بخورند. بنابراین، طیف کاملی از بیماری ها یا اختلالات دیگر در بدن نیز می توانند محرک ریزش مو باشند. تشخیص این ارتباطات غیرمستقیم گاهی دشوار است و نیاز به تجربه دارد. ما برخی از رایج‌ترین این محرک‌ها را در زیر فهرست کرده‌ایم تا به شما این حس را بدهیم که وقتی بیش از حد معمول موهایتان را از دست می‌دهید، به چه عوامل و شرایط پزشکی شناخته شده‌ای توجه کنید.

• دارو به عنوان یک محرک

  برخی از داروها نیز می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث ریزش مو شوند: این مورد به طور کلی در شیمی درمانی شناخته شده است، اما سایر سرکوب کننده های ایمنی (تاموکسیفن، متوترکسات) نیز می توانند باعث ریزش موی قابل توجهی شوند. مقصرهای کمتر شناخته شده اما احتمالی نیز شامل برخی از آنتی بیوتیک ها مانند نیتروفورانتوئین و اریترومایسین، آلوپورینول، فیبرات ها و استاتین ها، مهارکننده های ACE، مسدود کننده های بتا، فن پروکومون، هپارین ها و متیل فنیدات هستند. برای پی بردن به این موضوع، مهم است که پزشک معاینه کننده را در مورد مصرف دارو مطلع کنید.

  معمولاً پس از قطع دارو، موها دوباره رشد می کنند. با این وجود، آنتی بیوتیک ها را نباید به ابتکار خود قبل از پایان درمان قطع کرد، زیرا در غیر این صورت مقاومت باکتری ها افزایش می یابد و داروها می توانند اثربخشی خود را از دست بدهند.

  اگر دارویی به عنوان عامل ریزش مو در نظر گرفته شود، باید با پزشک تجویز کننده داروی جایگزین مشورت شود. در مورد ریزش موی ناشی از دارو، یا اگر نمی توان علت آن را مشخص کرد، درمان با پی آر پی با خون اتولوگ فرآوری شده می تواند به تامین مواد مغذی کافی مو و مقابله با عوارض جانبی دارو کمک کند.

• ریزش مو به دلیل کمبود مواد مغذی
  

  برای رشد موهای سالم با طولانی ترین مراحل رشد ممکن، مو به برخی مواد مغذی نیاز دارد. این مواد مغذی معمولا در یک رژیم غذایی متعادل یافت می شوند. با این حال، کمبود مواد مغذی می تواند ناشی از رژیم غذایی و رژیم نامتعادل باشد، بلکه پس از جراحی معده و روده، بیماری، بارداری یا اعتیاد به مواد مخدر نیز ایجاد می شود. این کمبود می تواند دلیل ریزش مو باشد، زیرا بدن برای رشد مو به مقدار زیادی ویتامین، مواد معدنی و ریزمغذی های مختلف نیاز دارد. که شامل:

• • روی
  • آیزن
  • فلز مس
  • سلنیوم
  • ویتامین A
  • ویتامین E
  • ویتامین دی
  • ویتامین B12
  • ویتامین B5
  • بیوتین
  • اسیدهای چرب ضروری، مانند اسیدهای چرب موجود در روغن بذر کتان
  • اسیدهای آمینه ضروری (پروتئین ها)

کمبود مواد مغذی را می توان از طریق آزمایش خون و به عنوان مثال تعیین کرد. با این درمان، مواد مغذی از طریق غذا جذب نمی شوند، بلکه مستقیماً به ریشه مو تزریق می شوند. برای این منظور، سلول های بنیادی طبیعی به دست آمده از پلاسمای خون شما با مواد مغذی مناسب غنی شده و از طریق تزریق های کوچک وارد پوست سر می شوند. به این ترتیب، فولیکول های مو که برای رشد مو مهم هستند، به طور کامل با مواد مغذی تامین می شوند.

• ریزش مو به عنوان یک عارضه جانبی اختلال خوردن
  

  اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی در درجه اول اختلالات روانی هستند که در عادات غذایی ناسالم بیان می شوند. افراد مبتلا غذای کمتری را برای حفظ عملکردهای حیاتی خود مصرف می کنند. در تلاش برای اجتناب از کربوهیدرات ها و کالری ها، تغذیه به طور فزاینده ای یک طرفه می شود و منجر به اشکال شدید کمبود مواد مغذی می شود. بدن مقدار کمی از مواد مغذی را که باقی مانده است در مکان های مهم تری توزیع می کند. رشد مو ضعیف شده است. ابتدا مو نازک تر و کدرتر می شود، بعداً شروع به ریزش می کند.

  گاهی اوقات افرادی که از بی اشتهایی رنج می برند تنها زمانی متوجه وضعیت بد جسمانی خود می شوند که موهایشان می ریزد. پس از آن حداکثر زمان مراجعه به متخصص است. درمان اختلالات خوردن در دست متخصصان مو نیست، بلکه در اختیار پزشکان عمومی و روان درمانگران است.

• تیروئید به عنوان محرک ریزش مو

  بسیاری از هورمون هایی که برای متابولیسم مهم هستند در غده تیروئید تشکیل می شوند و از آنجا به خون ترشح می شوند. بنابراین پرکاری یا کم کاری تیروئید نیز می تواند علت ریزش مو باشد. این نوع ریزش مو در زنان و در مردان کمتر منجر به ریزش مو می شود. اختلالات غده تیروئید را می توان با تعدادی از ویژگی ها تشخیص داد و با استفاده از یک شمارش خون خاص قابل تأیید است. اگر به غیر از افزایش ریزش مو از یکی از علائم زیر رنج می برید، با تیم متخصص ما یا پزشک عمومی خود صحبت کنید تا تیروئید خود را بررسی کنند. گاهی اوقات ممکن است برای تشخیص بیماری زمینه ای تیروئید، یک تخصص هورمونی غدد درون ریز اضافی لازم باشد.

• • ریزش مو با کم کاری تیروئید
    

    اگر غده تیروئید کم کار باشد (کم کاری تیروئید)، تنها مقادیر کاهش یافته هورمون های تری یدوتیرونین و تترایودوتیرونین تولید می شود. کمبود این هورمون ها باعث کاهش سرعت متابولیسم کلی می شود که این امر نیز تأثیر منفی بر رشد مو دارد.

    علائم معمول تیروئید کم کار می تواند باشد:

• • • موهای شکننده و کدر
    • افزایش وزن
    • خستگی
    • کند شدن رفلکس ها

• • ریزش مو با پرکاری تیروئید

    هنگامی که غده تیروئید بیش از حد فعال است (پرکاری تیروئید)، بدن هورمون های تیروئیدی بیش از نیاز خود تولید می کند. گردش متابولیک افزایش می یابد و وزن کاهش می یابد. با این حال، بدن دیگر از مواد مغذی به اندازه کافی استفاده نمی کند، که می تواند منجر به ریزش مو نیز شود: موها از ریشه سریعتر (خیلی سریع) رشد می کنند، به همین دلیل نازک تر می شوند، به این معنی که می توانند سریعتر بشکنند. صرف نظر از ریزش مو، علائم معمول پرکاری تیروئید عبارتند از:

• • • تپش قلب، تپش قلب
    • اختلالات خواب
    • بی قراری و عصبی بودن
    • افزایش تعریق

• استرس به عنوان عامل ریزش مو

  در حالی که تحقیقات هنوز به طور کامل در مورد مکانیسم موجود درک نشده است، واضح است که استرس منفی طولانی مدت می تواند دلیل ریزش مو باشد. فرض بر این است که مواد پیام رسان ناشی از استرس منجر به یک سری فرآیندهای التهابی در فولیکول مو می شود. این می تواند به ساختار مو آسیب برساند و از رشد آن جلوگیری کند.

  به منظور تشخیص استرس یا استرس روانی به عنوان محرک ریزش مو، اگر خود بیماران با این سوال برخورد کنند که آیا از زمانی که متوجه ریزش مو شده اند آیا در معرض افزایش استرس قرار گرفته اند یا خیر، کمک می کند. در این صورت، در بیشتر موارد می توان پس از کاهش استرس، ریزش مو را متوقف کرد. پس از غلبه بر فاز استرس زا یا با اقدامات آرام بخش، رشد طبیعی موی سالم باید از سر گرفته شود .

• ریزش مو به دلیل مراقبت نادرست

  شستن، مراقبت، حالت دادن، سشوار کشیدن، صاف کردن، رنگ کردن، بسته بندی یا کشیدن دائمی از طریق اکستنشن (آلوپسی کششی): از موهای کاملاً حالت داده شده اغلب به صورت روزانه انتظار زیادی می رود. بنابراین جای تعجب نیست که موهای نازک در دراز مدت نمی توانند این استرس را تحمل کنند، نازک تر و نازک تر می شوند یا حتی می ریزند.

  برخی از شامپوهای مو، محصولات حالت دهنده، مراقبتی و رنگ آمیزی که اغلب با نیت خوب انجام می شوند، می توانند مو را تحت فشار قرار دهند و منافذ آن را مسدود کنند.
  نتیجه: مو دیگر نمی تواند نفس بکشد و به اندازه کافی مواد مغذی تامین نمی شود.

  رنگ ها و رنگ ها معمولا فقط با مواد شیمیایی متعدد کار می کنند. آنها مو را شکننده و کدر می کنند و در نهایت می توانند منجر به ریزش مو شوند.

  اما همچنین هوای گرم روزانه از سشوار یا اتو صاف کننده و حتی هوای اغلب خشک ناشی از گرمایش در ماه های زمستان رطوبت مورد نیاز مو را از بین می برد. در نتیجه، گاهی اوقات به شدت مورد حمله قرار می گیرد که قبل از رشد مجدد موهای سالم، شکننده می شود و می ریزد.

  برای جلوگیری از ریزش مو به دلیل مراقبت نادرست یا بیش از حد، باید از شستشوی زیاد خودداری کنید و از شامپوهایی با pH خنثی استفاده کنید. دیگر محصولات مراقبتی و آرایشی نباید زیاد استفاده شوند. علاوه بر این، باید تا حد امکان از گرمای حاصل از سشوار و صاف کردن استفاده نکنید یا دستگاه را روی بالاترین درجه تنظیم نکنید.

• ریزش مو در اثر مدل مو و اکستنشن

  کشیدن دائمی ریشه مو نیز می تواند منجر به ریزش مو شود. علت آن مدل مویی است که به طور دائم خیلی محکم بسته می شود، دم اسبی که خیلی محکم بسته می شود، همچنین به دلیل بیگودی یا اکستنشن مو ایجاد می شود. این اقدامات می تواند باعث کشش مکانیکی بیش از حد روی ریشه مو شود. این فرآیند (آلوپسی کششی) که به دلیل اکستنشن مژه روی مژه ها نیز رخ می دهد، به طور دائمی به مو آسیب می رساند و در بسیاری از موارد برگشت ناپذیر است، یعنی برگشت پذیر نیست.

  • ریزش مو به دلیل کرونا

    از زمان شیوع همه‌گیری کرونا، بیماران بیشتر و بیشتری متوجه ریزش موی غیرقابل توضیح و عمدتاً منتشر به دنبال عفونت کووید شده‌اند. در حال حاضر اطلاعات قابل اعتمادی وجود دارد که بیماران مبتلا به کرونا ممکن است موهای خود را از دست بدهند. با این حال، بیشتر اوقات تا زمانی که افراد بهبود پیدا نکنند، موها نمی ریزند. این را مطالعه ای توسط  دانشگاه توبینگن  پس از آن ریزش مو اغلب تنها پس از هفته دوازدهم آشکار می شود.

    شدت این ریزش مو احتمالاً با قدرت عفونت کووید مرتبط است. این به طور قابل توجهی در بیماران بستری در بیمارستان بیشتر از افرادی که توانسته اند بیماری خود را در خانه درمان کنند رخ می دهد. علت این ریزش مو احتمالا کمبود ریشه مو است. این بیماری با تب عفونت کرونا ایجاد می شود تا انرژی بیشتری برای مبارزه با ویروس برای بقیه بدن فراهم کند. چون این اگر کمبود فقط در یک مرحله رشد خاص حیاتی باشد، فقط بر بخش نسبتاً کوچکی از مو تأثیر می‌گذارد که زودتر از موعد وارد فاز استراحت می‌شود و سه تا چهار ماه بعد می‌ریزد. بقیه موها بدون تاثیر هستند. بنابراین، و این خبر خوب است، این نوع ریزش مو معمولاً موقتی است. با این حال، هنوز به طور قطعی تحقیق نشده است که آیا ریشه های موی آسیب دیده از عفونت به طور کامل بهبود می یابند.