تراکم مو تحت تأثیر عوامل ژنتیکی مختلف است . یکی از ویژگی های ارثی مهم، حساسیت ریشه مو به هورمون های جنسی مردانه (آندروژن ها) است. در افرادی که استعداد ژنتیکی نسبت به فولیکول های حساس مو دارند، عدم تعادل هورمونی نیز می تواند تأثیر بسیار بیشتری بر رشد مو داشته باشد.

به بیان ساده، هورمون‌های زنانه ( استروژن‌ها ) تأثیر مثبتی بر تراکم و رشد مو دارند، در حالی که هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) تأثیر منفی دارند .

مورد دوم به این دلیل است که این هورمون های مردانه چرخه رشد مو را کوتاه می کنند. این اثر z رخ می دهد. این مورد، برای مثال، در مورد سندرم تخمدان پلی کیستیک  است که تا 12 درصد از زنان در سن باروری در آلمان را تحت تاثیر قرار می دهد. مصرف یا قطع قرص های ضد بارداری نیز می تواند منجر به عدم تعادل در تعادل هورمونی و در نتیجه ریزش موی موقت شود.

اگر همه چیز دوباره موها را می کشد، توصیه می شود آرامش خود را حفظ کنید. زیرا استرس اثرات منفی زیادی بر بدن دارد، از جمله ریزش مو:

• استرس چرخه رشد مو را تغییر می دهد و با سه تا چهار ماه تاخیر باعث ریزش مو می شود.
• استرس می تواند باعث مشکلات پوست سر مانند شوره سر شود و در نتیجه تاثیر منفی بیشتری بر رشد مو داشته باشد.
• استرس اغلب منجر به عادات بد غذایی و مشکلات گوارشی می شود ، این عوامل همچنین می توانند باعث ریزش مو شوند.

پس از از بین بردن علت، در این حالت استرس، مو می تواند به طور کامل بهبود یابد. این بین شش تا دوازده ماه طول می کشد.

کمبود آهن شایع ترین شکل کمبود مواد مغذی در سراسر جهان است. این یکی از شایع ترین علل ریزش مو در زنان در نظر گرفته می شود ، حتی اگر ارتباطات هنوز به وضوح مشخص نشده باشد. کمبود آهن پیشرفته منجر به کم خونی (کم شدن شمارش خون) می شود که با تجویز مکمل های آهن درمان می شود. در مراحل اولیه، کمبود آهن را می توان با یک رژیم غذایی متعادل برطرف کرد .

غذاهای سرشار از آهن عبارتند از:

• گوشت (به خصوص کله پاچه)
• غلات کامل (مانند سبوس گندم، کینوا)
• حبوبات (مانند عدس، نخود)
• سبزیجات (مانند اسفناج، هویج، فلفل)

احتیاط: اسفناج دارای آهن بالایی است، اما حاوی ماده ای (اسید اگزالیک) است که مانع از جذب آهن می شود. در ترکیب با شیر یا خامه می توان این مهار را برطرف کرد تا بدن بتواند آهن را بهتر جذب کند.

مکمل های غذایی یا داروهایی با محتوای آهن بالا نباید بدون توصیه پزشک متخصص مصرف شوند زیرا ممکن است مسمومیت با آهن رخ دهد.

غده درون ریز کوچک در گلو قرار دارد و عملکردهای زیادی از جمله تنظیم متابولیک و تولید پروتئین دارد. تیروئید می تواند هورمون های خیلی زیاد و خیلی کم تولید کند که هر دو روی رشد مو تاثیر می گذارند :

• پرکاری تیروئید (غده تیروئید پرکار): ریزش مو منتشر؛ به عنوان مثال، B. در بیماری گریوز
• کم کاری تیروئید (تیروئید کم کار): مو شکننده، خشک و می ریزد، مژه ها و ابروها نیز می توانند آسیب ببینند. به عنوان مثال، B. در تیروئیدیت هاشیموتو

هنگامی که عدم تعادل هورمونی از بین رفت یا با دارو تنظیم شد، موها می توانند بازسازی شوند.

مانند تمام عملکردهای بدن، تعامل صحیح مواد مغذی ضروری نیز پیش نیاز رشد مو است. ریزش مو می تواند بیانگر علائم مختلف کمبود باشد و در بیشتر موارد با یک رژیم غذایی متعادل جبران می شود :

• ویتامین H: برای تشکیل کراتین ضروری است و بنابراین برای پوست، مو و ناخن مهم است. موجود در گوشت، تخم مرغ و محصولات سویا، از جمله موارد دیگر
• ویتامین B12 : برای تشکیل گلبول های قرمز خون ، رشد سلولی و تقسیم سلولی؛ موجود در گوشت قرمز، ماهی و پنیر نرم و سایر موارد
• ویتامین A : یکی از عملکردهای متعدد آن تحریک تولید سبوم در پوست سر است. در غذاهای حیوانی (شیر، تخم مرغ)، در سبزیجات (هویج، اسفناج) به عنوان یک پیش ساز غیر فعال بتاکاروتن
• ویتامین D : همچنین به عنوان ویتامین آفتاب شناخته می شود زیرا 90 درصد از آنچه که نیاز است توسط بدن تولید می شود، اما فقط در ارتباط با نور خورشید. به مقدار کم در لبنیات، ماهی های چرب و تخم مرغ یافت می شود.

کمبود وزن شدید نشانه آن است که بدن غذای کافی دریافت نمی کند یا نمی تواند به درستی از آن استفاده کند. نتیجه کمبود مواد مغذی است. در این حالت، غریزه بدن برای حفظ خود ایجاد می شود و از مصرف انرژی غیر ضروری جلوگیری می شود – این شامل رشد مو نیز می شود. ریزش موی شدید حدود 6 تا 12 هفته پس از کمبود اتفاق می افتد.

چاقی همچنین می تواند با ریزش مو همراه باشد. از یک طرف، اضافه وزن متابولیسم را مختل می کند و باعث افزایش فشار خون می شود. هر دو می توانند تأثیر منفی بر رشد مو داشته باشند. از سوی دیگر، سبک زندگی مرتبط با اضافه وزن، سایر بیماری ها و استفاده از دارو می تواند باعث ریزش مو یا افزایش آن شود.

عواملی که قبلاً ذکر شد، مانند ژنتیک و هورمون ها، نقش مهمی در اینجا ایفا می کنند. در دوران یائسگی ، سطح استروژن کاهش می یابد و در نتیجه عدم تعادل بین هورمون های مردانه و زنانه ایجاد می شود. اینکه ریشه مو تا چه حد به این موضوع واکنش نشان می دهد تا حد زیادی ارثی است. موها به طور کلی نازک‌تر می‌شوند و پوست سر اغلب در شقیقه‌ها یا روی تاج سر می‌درخشد. این نوع ریزش مو قابل برگشت نیست. اگر در اولین علائم به متخصص پوست مراجعه شود، می توان علت دقیق ریزش مو را تعیین کرد و با روش های مختلف با آن مقابله کرد.

داروهایی که معمولاً برای استفاده محلی تجویز می شوند عبارتند از:

• آلفارادیول
• ماینوکسیدیل
• استروژن ها

ریزش مو یکی از عوارض جانبی شناخته شده بسیاری از داروهای رایج است. در اینجا مروری بر داروهایی که بیشتر با ریزش مو مرتبط هستند آورده شده است:

• مسدود کننده های بتا : برای فشار خون بالا و آریتمی های قلبی تجویز می شوند، مواد فعال مانند متوپرولول و پروپرانولول می توانند باعث ریزش مو شوند.
• ایبوپروفن : مسکن بدون نسخه در صورت مصرف مکرر می تواند باعث ریزش مو شود
• رقیق کننده های خون : آنتاگونیست های ویتامین K و هپارین می توانند به ریشه مو آسیب برسانند و باعث ریزش مو شوند.
• درمان‌های آکنه : رتینوئیدها به‌عنوان یک ماده فعال تأثیر عمده‌ای بر کل موهای بدن دارند
• داروهای ضد افسردگی : موادی مانند ایمی پرامین، دوکسپین یا فلوکستین می توانند باعث از بین رفتن ریشه مو شوند.
• سیتواستاتیک : در شیمی درمانی استفاده می شود و اغلب با ریزش مو همراه است.